بسم الله الرحمن الرحیم

جلسه سومی بود که به این مدرسه می رفتم. مدرسه شان، مدرسه ی راهنمایی نمونه دولتی بود. بعد از کمی صحبت، از دانش آموزان خواستم سؤالاتشان را بپرسند. خودم اولین سؤال را مطرح کردم تا آنها هم برای بیان سؤالاتشان شهامت پیدا کنند؟ 

چرا اسلام این همه ارزش به مردها داده است؟ ما پیامبر زن نداریم. از بین چهارده معصوم هم فقط یک زن!!! اصلا این  یکی را هم نخواستیم…

یکی از بچه ها گفت: در قرآن جاهایی است که هم مربوط به آقایان هست و هم خانم ها. چرا در این مواقع فعل مذکر آورده است ولی برای اشیاء بی جان فعل مؤنث!!!

دیگری گفت: تازه زن ها نمی توانند قاضی بشوند!

و آن دیگری گفت: ارث و دیه زن ها، نصف مردهاست. چرا؟؟

بچه ها منتظر واکنش من بودند. از اینکه سؤالاتشان را پرسیده بودند، خیلی خوشحال بودم. این حس رضایتم را با  لبخند و تکان دادن سرم به آنها منتقل می کردم. حالا دوباره نوبت من شده بود…

دخترهای گلم، از سؤال ها را از آخر جواب می دهم؛

هزینه ی مخارج خانواده به عهده ی کیست، خانم یا آقا؟

گفتند: آقا!

گفتم: آقا دیه یا ارثی که می گیرد، کجا باید مصرف کند؟ می تواند بگذارد داخل جیبش و بگوید مال خودم است؟!

گفتند: نه!

گفتم: اما خانم ها می توانند سهم خودشان را فقط برای خودشان خرج کنند. (هر چند محبتشان به خانواده،

باعث می شود آنها هم پولشان را خرج خانواده کنند ولی چنین وظیفه ای ندارند.)

اما سؤال دوم: به نظر شما قضاوت چه جور شغلی هست؟ سر و کار داشتن با آدم های جنایتکار و خطرناک، باعث میشه قضاوت یک کار پر از استرس باشه! زن، در هر صورت یک مادر است و باید انسان تربیت کند. لازمه ی یک تربیت خوب، آرامش است. مسلما این شغل پر از استرس برای نقش مادری او آسیب زننده است.

یکی از بچه ها گفت: چرا تربیت به عهده ی خانم هاست!

گفتم: بالاخره هر کسی نقشی دارد. مردان سرپرست خانواده و مسئول هزینه های خانواده هستند و زنان مسئول تربیت فرزندان هستند. شاید مادر مهد کودک را برای فرزندش انتخاب کند اما بچه ها دوست دارند پیش مادر باشند.

سؤال بعدی، در مورد فعل هایی بود که در قرآن هست. بگویید بدانم، قبل از نازل شدن قرآن زبان عربی وجود داشت یا نه؟

بچه ها گفتند: وجود داشته!

گفتم: هر زبانی برای خودش قوانین و دستوراتی دارد. قرآن که نازل شد، زبان عربی و قوانین مربوط به آن وجود داشت پس دستور زبان عربی ربطی به اسلام ندارد. البته زبان عربی ویژگی هایی داشته که قرآن به این زبان نازل شده است. تنوع معنایی کلمات یکی از این ویژگی هاست. مثلا در فارسی می گوییم: نگاه کرد یا دید. معادل این دو کلمه در عربی، چند کلمه است؛ رأی، بصر، نظر که هر کدام معنی خاصی دارد.

اما به راستی چرا هیچ زنی امام نشده و دلیل وجود یک زن دربین معصومین چیست؟!

هدایت انسانها مسئولیت بسیار سنگینی است و کسی که امام است، هم امام و پیشوای مردان است و هم امام و پیشوای زنان! مسلما اگر یک زن امام بشود در امر هدایت مردان، دچار مشکل می شود.

اما وجود یک زن در بین معصومین، برای این است که زنان نگویند بعضی از دستورات دین، خارج از توان زنان است و امامان که همگی مرد هستند، شرایط ما را درک نمی کنند.

این زن معصوم، کسی نیست جز حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها!!

ایشان در زمانی متولد شدند که به شهادت قرآن، تولد یک دختر چنان پدرِ دختر را متاثر می کرد که از شدت غصه چهره اش سیاه می شد و تنها دو راه پیش روی خود می دید؛ یا او را زنده به گور کند و یا با ذلت و سر افکندگی بزرگش کند. در چنین جامعه ای، با ظهور اسلام ورق برگشت. خداوند به بهترین و محبوب ترین بنده اش، فرزند دختر عنایت فرمود و رفتار پیامبر با این دختر، زبان زد شد. در روایت است: وقتی حضرت زهرا سلام الله علیها وارد می شدند، رسول خدا برمی خواستند و چند قدمی به استقبال ایشان می رفتند.

بانویی که امام صادق علیه السلام می فرمایند: وقتی برای شما مشکلی پیش می آید، متوسل به ما می شوید. ما نیز در مشکلات، به مادرمان حضرت فاطمه سلام الله علیها متوسل می شویم.

امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف نیز می فرمایند: دختر رسول خدا، برای من الگویی پسندیده است.

پیامبر نه تنها خودشان رفتار خوبی با دخترشان داشتند بلکه در روایات، در مورد چگونگی رفتار با دختران  بسیار سفارش کرده اند. چند نمونه از این روایات را برایتان آورده ام.

پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: بهترین فرزندان شما، دختران هستند. در روایت دیگری، در بیان علت برتری دختران فرموده اند: آنان مهربان و دلسوزند. اهل کار و تلاش و کمک هستند مایه ی انس و با برکتند.

روایت دیگری از رسول اکرم صلی الله علیه وآله است که می فرمایند: هرکس به بازار برود و برای خانواده اش چیزی خریداری کند و به خانه بیاورد … باید اول به دخترانش بدهد.

صحبت که به اینجا رسید چند تا از بچه ها با اعتراض گفتند: ولی توی خونه ی ما درست برعکسه!!

گفتم: مسئله همین جاست. اشکال از دین نیست از دینداری ماست!! ما نباید رفتار اشتباه مسلمانان را به گردن اسلام بیندازیم. اگر این دستورات دین را پسران بشنوند، صدای اعتراضشان بلند می شود که؛ خوش به حال دخترا!!

چقدر خدا هواشون را داشته!!

می شد لبخند رضایت را از چهره های تک تک بچه ها دید. لبخندی همراه با حسرت!! که کاش همه ی ما در عمل نیز مسلمان بودیم …

بچه ها سراپا گوش، منتظر شنیدن بقیه ی حرف ها بودند. من نیز سخن را این طور ادامه دادم که: تازه علاوه بر حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها، زنان بزرگی چون حضرت زینب سلام الله علیها را داریم که اگر زحمات و تلاش های ایشان نبود، از حادثه ی کربلا چیزی باقی نمی ماند.

حضرت معصومه سلام الله علیها را داریم که بزرگترین علمای دین، متواضعانه در حریم حضرتش حاضر می شوند. علمای بزرگی چون آیت الله مرعشی نجفی و همچنین تمامی مراجع تقلید و …

بگذارید نکته ای از قرآن برایتان بگویم: در دو آیه ی آخر سوره ی مبارکه ی تحریم آمده است: خداوند برای مردان و زنان مؤمن الگو معرفی کرده است. این الگوها دو زن هستند. یکی حضرت آسیه و دیگری حضرت مریم سلام الله علیهما!!

صحبت به اینجا که رسید، وقت من هم به پایان رسیده بود.

صدای زنگ نیز اعلام می کرد که بچه ها باید به کلاس هایشان بروند.

با خودم فکر می کردم اگر کسانی بخواهند اسلام را از رفتار ما مسلمانان بشناسند، هرگز زیبایی های آن را نخواهند دید…

می شود مصداق همان جمله ی معروف که؛

” اسلام به ذات خود ندارد عیبی، هر عیب که هست از مسلمانی ماست “