دوست شهید من
بسم الله الرحمن الرحیم
زیاد شنیدم که میگن دوست شهید داشته باشی، می تونی باهاش درد دل کنی، براش خیرات بفرستی، حاجتت رو بهش بگی، حتی می تونی سعی کنی مثل اون بشی و خیلی چیزای دیگه…
چند بار خواستم یه دوست شهید انتخاب کنم…
راستش همه ی شهیدا خوبن! وقتی در مورد ابعاد مختلف زندگی بعضی شهدا، می شنوی و یا مطالعه می کنی عاشقشون میشی!
بعد میشی مثل من؛ همه ی شهیدا رو دوست دارم و نمی تونم برای دوست شدن، یکی رو انتخاب کنم…
دوست دارم مثل شهید حججی باشم؛ با بصیرت و اهل جهاد اونم از نوع فرهنگی…
دوست دارم مثل احمدی روشن باشم؛ اهل دانش مورد نیاز جامعه و خاری در چشم دشمنان…
دوست دارم مثل چمران باشم؛ بتوانم پشت پا به مادیات بزنم برای اطاعت از فرمان رهبرم…
دوست دارم مثل مصطفی صدر زاده باشم؛ کوشا برای رسیدن به آرمانی مقدس…
دوست دارم مثل ابراهیم هادی باشم؛ شجاع و متواضع، به عبارتی پهلوان…
دوست دارم مثل باکری باشم؛ اهل خدمت بدون توجه به سِمَت و جایگاه اجتماعی…
دوست دارم مثل شهیده نسرین افضل باشم؛ اهل تلاش و خستگی ناپذیر…
.
.
.
شهیدان یک بعدی رشد نکردند، اما ما فقط با بخش کوچکی از زندگی اونا آشنا می شیم و عاشقشون میشیم.
شهیدان انسان هایی هستند در زمان ما، ولی به گونه ای زیبا خودشون رو به قافله ی کربلا رسانده اند…
خوش به حال شهدا…
خدایا ما را هم در صف شهدا قرار بده!
آمین
